Formaty Papieru

A tak prezentują się poszczególne symbole formatów i wymiary arkuszy: 

Podstawowa w Polsce norma arkuszy papieru PN-EN ISO 216:2009 jest zgodna z międzynarodową normą ISO 216. Norma ta pierwotnie została stworzona przez Niemiecki Instytut Normalizacyjny – (DIN 476) w 1922 r.Najbardziej popularnym formatem papieru jest A4. 

Norma ISO 216 definiuje dwa szeregi formatów: A i B. Format C, stosowany głównie do rozmiarów kopert, jest zdefiniowany w normie ISO 269(wycofana w 2009 roku, a polska wersja językowa została wycofana w 2014 roku). 

W formacie A stosunek krótszego boku do dłuższego jest zawsze jak 1 do √2 (tj. jak bok kwadratu do jego przekątnej) z zaokrągleniem do pełnych milimetrów. Taki stosunek długości boków powoduje, że po złożeniu arkusza na pół krótszymi bokami do siebie uzyskuje się dwa arkusze o takiej samej proporcji boków, jak arkusz wyjściowy. Długości boków formatu A0 są tak dobrane, że jego powierzchnia wynosi 1 m². Kolejne, mniejsze formaty z tej serii, są tworzone przez dzielenie arkuszy w połowie ich dłuższego boku. Stąd format A1 jest połową A0, A2 połową A1 itd., jednak zawsze z zaokrągleniem do pełnych milimetrów. 

Wymiary formatów B są średnią geometryczną z dwóch pośrednich wymiarów A (zatem i ich proporcje są jak 1 do √2), z zaokrągleniem do pełnych mm, np. wymiary boków B1 są średnią geometryczną z boków A1 i A0. Wreszcie, wymiary formatów C są średnią geometryczną z odpowiednich wymiarów A i B, np. format C2 jest średnią geometryczną z A2 i B2. 

Głównym przeznaczeniem serii formatów C są koperty. W tym przypadku numeracja informuje, jakiego rodzaju arkusz formatu A można bez składania umieścić w danej kopercie, np. do koperty C4 mieści się bez składania papier A4. Jeśli papier A4 zostanie raz złożony na pół, będzie miał wymiary A5, zatem zmieści się w kopercie C5. Z kolei po dwukrotnym złożeniu na pół arkusz A4 mieści się w kopercie C6. Także w tej serii formatów długości boków zachowują proporcję 1 do √2. 

Ze względu na swoją praktyczność norma ta jest stosowana w większości krajów świata. Wyjątkiem są tylko USAKanadaMeksyk i Japonia. W USA i Kanadzie najbardziej popularnym formatem papierów jest system Letter-Legal-Executive, zaś w Japonii stosowany jest system używający podobnej do ISO struktury, ale o minimalnie odmiennych wymiarach. 

System japoński 

W Japonii obowiązuje norma JIS P 0138, która definiuje dwie główne serie formatów. Seria A – jest mniej więcej zgodna z serią A ISO 216, jednak nieco inaczej zaokrągla wymiary mniejszych formatów do pełnych mm. Wymiary serii B są zdefiniowane jako posiadające 1,5 raza mniejsze powierzchnie od wymiarów serii A. Stąd wymiary boków japońskiej serii B nie odpowiadają serii B ISO lecz są średnio 1,22 raza mniejsze od odpowiednich wymiarów serii A 

W Japonii istnieje także kilka tradycyjnych wymiarów papieru, które są głównie stosowane do druku książek i nie występują w ogólnie dostępnych artykułach papierniczych. Dwa najbardziej znane wymiary tego rodzaju to Shiroko-ban 

System amerykański 

Do 1992 r. system amerykański nie był precyzyjnie unormowany. W codziennej praktyce stosowano cztery formaty: letter („listowy”), legal („oficjalny”) i executive („biurowy”), zdefiniowane w calach. Oprócz tego, we wszystkich instytucjach rządowych USA stosowano obowiązkowo format „government-letter” (8×10½ cala). Format ten wprowadził sekretarz handlu USA Herbert Hoover, który chciał w ten sposób zaoszczędzić na kosztach działania rządu USA, gdyż w tym czasie format ten był powszechnie stosowany w kołonotatnikach w szkołach na terenie kraju i arkusze papieru w tym formacie były tańsze od arkuszy w innych formatach Format ten został zniesiony w czasach prezydentury Ronalda Reagana, kiedy to American National Standards Institute na wniosek producentów drukarek i urządzeń kopiujących opracował normę ANSI/ASME Y14.1 obowiązującą z drobnymi poprawkami także współcześnie. Identyczne rozmiary papieru obowiązują także w Kanadzie i częściowo w Meksyku 

Gramatura papieru 

Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania 

Gramatura papieru – masa (pot. „ciężar”) wyrobu papierniczego wyrażona w gramach na metr kwadratowy czy dawniej (w krajach anglosaskich) w funtach na ryzę. 

Pośrednio parametr ten przekłada się na grubość papieru: najczęściej papier o gramaturze 100 g/m² ma grubość 0,1 mm (z dokładnością ok. 20%). Dokładna grubość zależy jednak od jego wolumenu i np. w przypadku tzw. papierów objętościowych ten przelicznik nie ma już zastosowania. 

W przypadku papieru na okładki, foldery, opakowania itp., wrażenie większej gramatury (a więc papieru grubszego, sztywniejszego) osiągnąć można przez lakierowanie lub laminowanie. 

Gramaturę określa się przez pomiar masy próbki papieru o określonej powierzchni. Próbkę przed pomiarem powinno poddać się klimatyzacji w pomieszczeniu o temperaturze 23±1 °C i wilgotności względnej 50±2%. 

 

Format A 

Zacznijmy od tego, że formaty papieru podlegają normom krajowym i międzynarodowym. W Polsce podobnie jak prawie na całym świecie obowiązuje ISO 216. Rozmiary arkuszy określane są w milimetrach. 

Do najbardziej popularnego formatu zaliczany jest ten o oznaczeniu A4. Spotykasz się z nim na co dzień, np. pisząc i drukując pisma w biurze. Jest typową kartką z bloku rysunkowego lub ksero. Ma ona 210 mm x 297 mm. 

Aby uzyskać inne wymiary, wystarczy ją np. złożyć na mniejsze części lub dołożyć do siebie podobne arkusze. Jak to wygląda w praktyce? Jeśli np.: 

Z kolei do ulotek reklamowych najczęściej stosuje się rozmiar A6. Nie jest on duży, ale umożliwia skuteczną promocję firmy. Materiał graficzny w takiej formie może być także broszurą informacyjną, kartą rabatową czy bonem. Zastosowanie jednego formatu A6 umożliwia wykorzystanie go do różnych celów, w tym jako skuteczne narzędzie marketingowe. 

Natomiast na arkuszach A3 zazwyczaj drukuje się plakaty. 

Największym podstawowym formatem jest A0 i wynosi 841 × 1189 mm. Stworzyć go można z szesnastu kartek z bloku. 

W drukarniach powstają jeszcze większe arkusze, jeśli jest takie zapotrzebowanie ze strony klienta. 

A tak prezentują się poszczególne symbole formatów i wymiary arkuszy: 

Format B 

Zgodnie z powyższą normą ISO, poza podstawowym formatem A, są jeszcze tzw. pomocnicze, czyli B i C. Pierwszy z nich, w czasach ręcznego kreślenia był używany głównie jako arkusz z zapasem na notatki, zapiski, próbki. Po zakończeniu danej pracy ten margines był odcinany do formatu A. 

Dziś najczęściej z tą wielkością kartki masz do czynienia, kupując np. książkowy kalendarz czy terminarz w formacie B5. A tak wygląda tabela z konkretnymi wymiarami: 

Format C 

To format najczęściej używany do kopert. Wybierając ją, wiesz, jakiej wielkości arkusz papieru A pomieści. Dla przykładu: 

A to wykaz konkretnych wymiarów: